των Πρόδρομου Ανατολίτη και Κώστα Αντωνάκη
Στα πλαίσια των επαφών του χορευτικού του Συλλόγου μας με άλλους συλλόγους, είχαμε την χαρά να φιλοξενήσουμε αντιπροσωπεία της χορευτικής ομάδας των Σέρβων του Μονάχου «K.U.D Soko», παρουσιάζοντας την ομαδική μας δουλειά. Στη συνέχεια, οι Σέρβοι φίλοι μας προσκάλεσαν να συμμετάσχουμε στην ετήσια χορευτική τους εκδήλωση. Μερίδα του συγκροτήματός μας παρακολούθησε και τις δικές τους πρόβες, μένοντας έκπληκτη από την ομορφιά και τη δυσκολία των Σερβικών χορών.
Ξεκίνησε λοιπόν η προετοιμασία για την παρουσίαση των χορών μας για την εκδήλωση αυτή και με πολύ κέφι και χαρά συγκροτήσαμε ένα ωραίο σύνολο χορών, πάντα υπό την καθοδήγηση και επιμέλεια του χοροδιδασκάλου μας, Σεραφείμ Βουλγαρίδη, που ανέλαβε αυτό το δύσκολο έργο. Ένας από τους χορούς συνοδευόταν από τραγούδι, το οποίο ερμηνεύσαμε όλοι μαζί στη σκηνή, τους στίχους του οποίου μπορείτε να δείτε στο τέλος της σελίδας.
Στις 8 Νοεμβρίου 2014, ημέρα της εκδήλωσης, μαζευτήκαμε όλοι στην αίθουσα και ήμασταν έτοιμοι για την βασική και τελική μας πρόβα. Το άγχος δεν έλειπε, όπως και σε κάθε εκδήλωση, αν και δεν ήταν τόσο έκδηλο, καθώς μέσα από την ωραία ατμόσφαιρα της παρέας μας καταφέραμε να το παραγκωνίσουμε.
Η μεγάλη στιγμή έφτασε και έπειτα από μία σειρά χορευτικών συνδυασμών, ήρθε και η δική μας σειρά για να παρουσιάσουμε τους χορούς του Πόντου. Με μια ζεστή παρουσίαση των διοργανωτών και ένα θερμό χειροκρότημα παρευρισκομένων βγήκαμε επί σκηνής και με πολλή όρεξη και χαρά, παρουσιάσαμε στο κοινό τους χορούς του Πόντου. Έπειτα, παρακολουθήσαμε και τα υπόλοιπα χορευτικά καθώς και φυσικά αυτό του οικοδεσπότη Σερβικού συλλόγου.
Η εκδήλωση γενικότερα υπήρξε πολύ όμορφη και ευχάριστη. Η φροντίδα και το ενδιαφέρον των Σέρβων φίλων μας μας χαροποίησε ιδιαίτερα, καθώς μας έκαναν την τιμή να αποτελέσουμε μέρος της θαυμάσιας εκδήλωσής τους. Είναι βέβαιο ότι θα ξαναβρεθούμε σύντομα και πάλι μαζί σε κάποια μουσικοχορευτική βραδιά και γιατί όχι και σε μία κοινή εκδήλωση, όλα είναι πιθανά.
Τραγούδι:
Κεμεντζέ μ’ τσαλά τσαλά, αν ’κι παίεις καλά καλά
Κρούγω κα, τσακώνω σε, κάθουμε και κλαίγω σε.
Την κουτσήν θ’ αντρίζν’ ατέν ’κι έχνε να φορίζν’ ατέν
’κι επορούν πεντ’- εξ’ νομάτ, κα για να καθίζν’ ατέν
Τέρεν μάνα μ’ το παπόρ ντ’ άσκεμα κουνίεται
Το σαρίν τ’ αρνί μ’ απές φόουμαι φουρκίεται.